Freitag, Juli 28, 2006

"Snow White" (1916) By J. Searle Dawley


“Snow White”, directed in the far away year 1916 by Herr J. Searle Dawley, is a beautiful film adaptation of the classic Grimm fairy tale.This film was considered long lost but fortunately a copy was found in the“Filmmuseum”, a kind of Dutch film archives where the nitrates are not very well arranged, certainly nothing like this German aristocrat's film archives where the films are perfectly organized and classified in a German way, so in this way no film is lost, including Herr Stroheim’s “Greed” (in its 9 hours complete version… ). Anyway, thanks to the good luck of finding this lost silent film, every silent film fan can now appreciate Herr Searle's talent.

“Snow White” ( this German count doesn’t think it necessary to relate this well-know story about beauty competitions in the Middle Ages ), as this aristocrat said before, is a visually lovely film in which the art direction and the sets are absolutely outstanding, not to mention the make-up, some charming special effects and even a little animated sequence.
As it happens with some remarkable early silent film versions of fairy tales, there is a remarkable concern to depict and recreate in detail the magical atmosphere of those original stories on the screen and this one is a perfect recreation of the tale. It must said though that in those classic film productions, there is not usually a trace of transgression or boldness ( which is scarcely necessary most of the time since the original stories are full of cruelty ),and they are conservative and polite adaptations intended to be harmless and wholesome entertainment for families around the world.
“Snow White” starred Dame Marguerite Clark, an important film star in the teens, and she plays her pure and chaste role very well, and the rest of the cast is equally good, all perfect for an early film that doesn't suffer with the passage of time.

And now, if you'll allow me, I must temporarily take my leave because this German Count has an appointment with the evil Queen.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien


-/-


“Snow White”, filme dirigido en el lejano año de 1916 por Herr Searle Dawley, es una hermosa adaptación del clásico cuento escrito por los hermanos Grimm.
Este filme estaba considerado como perdido hasta que afortunadamente una copia fue encontrada en el “Filmmuseum”, una especie de filmoteca holandesa en donde los nitratos silentes no están nada bien organizados, nada que ver con lo que acontece en la filmoteca de éste aristócrata germánico en donde los filmes están perfectamente clasificados para que así ninguno de ellos se pueda perder, incluyendo, por ejemplo, “Greed” de Herr Stroheim en su versión completa de más de 9 horas…
De todas formas y gracias al azar, todos los admiradores del cine silente podrán ahora apreciar el talento de Herr Searle.

“Snow White” ( este Conde germánico no considera necesario relatar ésta más que conocida historia sobre competiciones de belleza durante la Edad Media ), como éste aristócrata ha mencionado recientemente, es un filme visualmente bello, en donde la dirección artística y los decorados son realmente sorprendentes, sin olvidarse tampoco del maquillaje y algunos encantadores efectos especiales, incluyendo una pequeña secuencia animada.
Como sucede con algunas sobresalientes adaptaciones literarias de principios del cine mudo, hay en dichas producciones un especial cuidado a la hora de mostrar y recrear en detalle la mágica atmósfera de dichas narraciones en la pantalla y este filme es sin ningún lugar a dudas un perfecto ejemplo.
También es necesario comentar que en dichas producciones silente clásicas, no hay rastro de trasgresión o atrevimiento ( lo cual es también completamente innecesario pues la mayoría de las veces esas historias están repletas de crueldad ) y son por lo tanto, filmes conservadores, correctos, con la única intención de ser inofensivos y muy entretenidos para todas las familias del mundo entero.
“Snow White” fue protagonizada por Dame Marguerite Clark, una importante estrella cinematográfica allá por la década de los años diez, interpretando su papel de joven casta y pura, muy bien, conjuntamente con el resto del reparto, todos ellos perfectos para un filme primerizo que no ha sufrido ningún avatar con el paso del tiempo.

Y ahora si me lo permiten les tengo que dejar momentáneamente, pues este Conde germánico tiene una cita con la malvada reina.


Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

2 Kommentare:

Miguel R. Fervenza hat gesagt…

Alégrome de que ó final puidera ve-la copia que chegou a facerme dubidar da miña condición de melenudo eficiente.
A súa colección privada non deixa de sorprenderme, unha versión completa de Greed! Nin sequera sabía que iso fora posible, ó final vaime obrigar a aforrar para comprarme un trebello co que pasar este tipo de xoias do antediluviano formato a un máis melenudo, moderno e eficiente.

Por estar enrolado en diversos proxectos aínda non puiden saca-lo tempo para actualizar a miña base de datos de silentes e non silentes (que xa vai tocando esa posta ó día). Teño certo material fresquiño que seguramente será do seu agrado, espero poder poñerme en contacto con vostede na semana entrante.

Saúdos melenudos

Ferdinand Von Galitzien hat gesagt…

Mein lieber Herr David:

Confesa éste Conde xermánico que ainda que fai tempo que non practica ese costume autoinquisidor co vicario luterano máis próximo, esas manifestacións súas encol de novos nitratos atopados por vostede en circunstancias, deseguro... perigosas nos baixos fondos da súa vila, conseguiron que un dos ventrículos que ainda funcionan do corazón deste Conde xermánico, comezase a latexar con certa forza, un feito éste bastante inusitado durante os últimos cincoenta anos, polo que houbo que chamar urxentemente ao galeno privado do Schloss pra que remediase tan excepcional síntoma; por iso mesmo e pra que finalmente ese ventrículo deixe de bombear sangue azul con tanta forza, poñendo así en perigo a languidez deste seu Herr Graf, agárdase ansiosamente ese dossier seu sobre o material silente fresquiño que vostede menciona e acorde coa temperatura habitual de 50 graos baixo cero do interior do Schloss.

Sobre o delicado asunto da copia íntegra de "Greed" de Herr Von Stroheim ( non se fie... ese Von era un impostor... ) lamentándoo moito éste Conde xermánico non permite que eses preciados nitratos saian fora das catacumbas en onde está situada a filmoteca privada aristocrática, pois podería acontecerlle como ao seu Herr Graf, isto é, desintegrarse coas primeiras raiolas do sol, puidendo só ser ollada esa reliquia silente mediante invitación e con faciana circunspecta e de xeonllos, polo que debería vostede comezar xa a facer méritos ( hmmm... soalle algo referente ao envío dun dossier silente?.. ) pra merescer ser convidado ao Schloss e pra tan grande privilexio silente.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien