Mittwoch, Februar 27, 2008

A Silent German-French Battle

A Frenchified t.v. program called "Cinéma De Minuit" is trying to compete with the German prestigious TV. channel "ARTE" over their excellent silent broadcasts and restorations ( well, to tell the truth, “ARTE” is also half frenchified... ), a hard task natürlich. "Cinéma de Minuit" is doing silent things properly to reach ARTE's high level as demonstrated on next March 20th and April 4th when they will show two early Herr Maurice Tourneur silent films.

“LA BERGERE D’IVRY" (1913)
“FIGURES DE CIRE” (1912)

And let us not forget that the same frenchified TV. program has promised to all the European silent conneisseurs the modern premiere of the lost and found Herr King Vidor's "Bardelys The Magnificent" (1926) during the next months, so make an exception this time and don't turn off the television ( that devil's invention ).

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

-/-

Un programa televisivo y afrancesado, de nombre “Cinéma de Minuit”, está últimamente intentando competir con el prestigioso y televisivo canal germánico “ARTE” ( a decir verdad, “ARTE” también es medio afrancesado… ) acerca de sus prestigiosas emisiones y restauraciones silentes, un tarea realmente complicada, natürlich!.
De todas formas, “Cinéma de MInuit” está haciendo las cosas realmente bien en sus intentos de aproximarse al gran nivel de “ARTE” tal y como se demostrará el próximo día 20 de marzo y el 4 de Abril, fechas en las cuales se emitirán dos primerizos filmes silentes de Herr Maurice Tourneur.

“LA BERGERE D’IVRY” (1913)
“FIGURES DE CIRE” (1912)

Y no hay que olvidar que el susodicho canal afrancesado televisivo ha prometido a todos los “conneisseurs” silentes europeos, el estreno moderno del filme considerado perdido y finalmente encontrado de Herr King Vidor, “Bardelys The Magnificent” (1926), durante los próximos meses, por lo tanto y de forma excepcional, no apaguen su televisor, ese invento del diablo…

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

Sonntag, Februar 24, 2008

"Rapsodia Satanica" (1915) By Nino Oxilia

The ageing Italian aristocrat, Dame Alba d' Oltrevita ( Dame Lyda Borelli ) would like to find a second youth. Remember in those early days no one had any beauty secrets ( with the exception of Snow White’s stepmother… ) . Dame Alba discovers a particular and special solution for her beauty problems: a pact with the devil.

Herr Mephisto ( Herr Ugo Bazzini ) accepts but in exchange forbids her to fall in love ever, but this it seems doesn’t matter to our Italian aristocrat because she is again young and beautiful. She is courted by two brothers, Tristano ( Herr Andrea Habay ) and Sergio ( Giovanni Cinni ).The last one threatens to kill himself if Dame Alba does not grant him her love but Dame Alba doesn’t pay attention to him and chooses his brother, provoking Sergio's death.; She prepares to marry Tristano but the devil must have his due and Mephisto turns her into an old woman again.

“Rapsodia Satanica” is a beautiful film directed by Herr Nino Oxilia, who died before his time during the World War I; this is his most successful oeuvre, a film that belongs to those stylish melodramas made in Italy in the early silent days that gave prestige to the unique style of the film productions of that European country.

The film has a romantic atmosphere that fascinates immediately; delicate scenery and careful indoor settings as well as superb cinematography by Herr Giorgio Ricci. Let us not forget that part of the oeuvre was hand-coloured and that fact gives to the film a special sense of decadent and unreal feeling that fits perfectly with the story.

“Rapsodia Satanica”, besides its classical invocations of the myth of eternal youth ( this ageing and wrinkled German aristocrat can’t understand such nonsense… ) has an idealistic but melancholy view of youth as little more than the most fleeting of situations, a passing hallucination. Adding to the film's power is the presence of one of the most important Italian divas of the early silent days, Dame Lyda Borelli in one of her first leading roles. In spite of her teeth showing, Dame Borelli’s performance is outstanding for the delicacy and charm she brings to her character.

And now, if you'll allow me, I must temporarily take my leave because this German Count has an appointment with Herr Methuselah.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

-/-

Dame Alba D’Oltrevita ( Dame Lyda Borelli ) es una anciana aristócrata italiana a la cual le gustaría tener una segunda juventud; teniendo en cuenta que en tiempos pasados no se disponía de ningún método de belleza ( a excepción de la madrastra de Blancanieves… ), Dame Alba encuentra y opta por una solución especial para sus problemas de juventud: un pacto con el diablo.

Herr Mephisto ( Herr Ugo Bazzini ) acepta el reto pero a cambio le prohíbe a la susodicha que se enamore, un asunto éste que no preocupa demasiado a la aristócrata italiana una vez recobrada su juventud y belleza; pero pasado cierto tiempo, Dame Alba es cortejada por dos hermanos, Tristano ( Herr Andrea Habay ) y Sergio ( Herr Giovanni Cinni ), amenazando el último con suicidarse si Dame Alba no le concede su amor, súplicas que serán desoídas por la aristócrata al elegir, finalmente a su hermano, provocando así la muerte de Sergio.
Cuando está a punto de contraer nupcias con Tristano, el diablo le recuerda el pacto entre ambos, por lo cual Mephisto convierte de nuevo a Dame Alba en una anciana y decrépita señora.

“Rapsodia Satánica” es un bello filme dirigido por Herr Nino Oxilia, muerto prematuramente durante la I Guerra Mundial, siendo ésta su más exitosa obra, un filme que pertenece a esos estilosos melodramas realizados en Italia durante los primeros años silentes, filmes que dieron prestigio y un estilo inconfundible a las producciones cinematográficas de dicho país europeo.

La obra tiene una atmósfera romántica que fascina de forma inmediata; unos delicados escenarios y cuidadosos interiores, así como una excelente fotografía a cargo de Herr Giorgio Ricci, sin olvidarse del hecho de que parte del filme fue coloreado de forma artesanal, otorgándole dicho hecho un aire de cierta decadencia e irreal atmósfera que encaja perfectamente con los propósito artísticos incluidos en la historia.

“Rapsodia Satánica”, además de sus clásicas referencias acerca del mito de la eterna juventud ( este anciano y arrugado aristócrata germánico no comprende esos despropósitos… ), tiene un melancólico e idealista punto de vista acerca de la juventud, como algo ciertamente pasajero, una especie de alucinación momentánea.
Además el filme cuenta con la presencia de Dame Lyda Borelli en uno de sus primeros papeles protagonistas y a pesar de sus muestras odontológicas, la actuación de Dame Borelli es sobresaliente, interpretando e forma delicada y poderosa su personaje.

Y ahora si me lo permiten les tengo que dejar momentáneamente, pues este Conde germánico tiene una cita con Herr Matusalén.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

Montag, Februar 18, 2008

GUte Nacht


Magnífica soirée a que se celebrou esta noite no Schloss, grazas ós servizos musicais da cantante xermánica Dame Ute Lemper, unha artista teutona de voz prodixiosa, fascinante presenza no escenario e repertorio decadente ( tan decadente é Dame Lemper que mesmo ten predilección e canta pezas musicais afrancesadas públicamente!!… ) no que se revisitaron grandes obras musicais ambientadas durante a época de mocidade deste aristócrata teutón, aló durante a República de Weimar, unha saudosa viaxe musical ó Berlín máis irreverente, iconoclasta, crítico e efervescente artísticamente da época, un tempo único, irrepetíbel.

Estiveron no escenario con Dame Lemper, desvergonzadas frauleins daqueles atrevidos tempos, coma Dame Lola, Dame Sally ou mesmo Dame Lili, acompañadas éstas, natürlich! de apropiados Herren coma Macheath, Weill e Brecht, unha compaña perfecta pra que un decadente aristócrata xermánico tivese unha exemplar GUte Nacht.

E agora se mo permiten teño que deixalos momentáneamente, pois éste aristócrata teutón ten que continuar co seu cabaret.
Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

Samstag, Februar 16, 2008

"The Student Prince In Old Heidelberg" (1927) By Ernst Lubitsch

From time to time and in order to remember older better times, it is good to watch again those films that the European aristocracy and especially this German count likes most. Such is the case with “The Student Prince In Old Heidelberg”, film directed by Herr Ernst Lubitsch during his Amerikan career.

And this German count especially likes this silent film not only because in the oeuvre can be seen Teutonic aristocrats and even crowned kings, not to mention stiff laws about etiquette, uniforms with plenty of medals, tradition, obligation and, last but not least, royal duties. Another reason is because the film has style and classic elegance, primal emotions in motion, beautiful scenery and almost real decors, an impossible but idealistic true love story and memorable and skilful direction. There are a lot of superb silent moments, as for example, the first and unseen kiss in the garden, the night meadow scene, each and every shot starring the heartbreaking Dame Norma Shearer and a charming Herr Ramon Novarro. Besides those indispensable and unforgettable supporting silent actors, there is finally a magnificent, cruel, real and sorrowful ending.

“The Student Prince in Old Heidelberg” is a film about youthful dreams, the first painful love and the greatness and illness of falling in love. It’s about the passing of time and those glorious memories of loves past that nobody can take away in spite, after all, of those unbearable and unjust social actions of people in high places against working class folk.

Obviously this German count is talking about a classical, universal, wonderful masterpiece, a joy to the eye of a serious Teutonic aristocrat.

And now, if you'll allow me, I must temporarily take my leave because this German Count must stop sighing along the Schloss corners.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

-/-

De vez en cuando y con la excusa de recordar los viejos tiempos, siempre es más que recomendable revisitar esos filmes que la aristocracia europea y más especialmente, éste conde germánico, aprecian de forma notoria; tal es el caso de “The Student Prince In Old Heidelberg”, filme dirigido por Herr Ernst Lubitsch durante su etapa americana.

Y es que este conde germánico gusta especialmente de este filme silente no solamente porque en dicha obra se pueden ver aristócratas teutones e incluso príncipes herederos, además de rancias leyes sobre normas de etiqueta, uniformes repletos de medallas, tradiciones, obligaciones y, por último, deberes reales, si no porque el filme exuda gran estilo y clásica elegancia, emociones primarias en movimiento, maravillosos decorados e incluso casi reales decorados, una imposible e idealizada historia de amor, además de una ingeniosa dirección.
Posee el filme además gloriosos momentos silentes, como por ejemplo, el primer e invisible beso en el jardín de la pareja protagonista, la escena nocturna en el prado, o cada uno de los planos en los cuales aparecen una conmovedora Dame Norma Shearer y un encantador Herr Ramon Novarro, además de imprescindibles e inolvidables actores secundarios, finalizando todo ello con un magnífico, cruel, real y tristísimo final.

“The Student Prince In Old Heidelberg” es un filme acerca de los sueños de juventud, el primer y doloroso gran amor o la grandeza y el dolor de enamorarse; una obra acerca del paso del tiempo y sus gloriosos recuerdos que nadie podrá arrebatar, a pesar, incluso, de insoportables e injustas conductas entre gentes de clases elevadas en contra de paisanos proletarios.

Obviamente, este conde germánico está hablando de un filme clásico, universal, una maravillosa obra maestra, todo un placer visual para un serio aristócrata teutón.

Y ahora si me lo permiten les tengo que dejar momentáneamente, pues este conde germánico tiene que dejar de suspirar por las esquinas del Schloss.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

Sonntag, Februar 10, 2008

"Brüder" (1929) By Werner Hochbaum


During the last years of the Weimar Republic turmoil, many interesting communist films were directed in Germany. They denounced injustice and the deplorable social and economic situation of the Teutonic workers but of course such concerns run counter to the interests of the aristocratic class ( in those same old days at the Schloss, the servants were also in an uproar ). These films were often a faithful portrait of a decadent society at the edge of the abyss.

“Brüder”, a film directed by Herr Werner Hochbaum ( who was a remarkable film director in the talkie 30’s ), was one of those films which showed the harsh daily life of the working class. The film depicts, in a kind of fictional documentary, the 1896 Hamburg dockworkers' strike: the workers receive meagre wages for hard work and live under miserable conditions and finally go on strike (to make matters more personal, one of the strikers has a brother who is a policeman). Even though the inspiration for the story was an event that took place in the XIX century, things had little changed by the troublesome twenties so the story had a perfect contemporary ring.

“Brüder” was a co production of the docker's labour union with the SPD (German Social democrat Party); this was nothing unusual for German productions filmed in that era. Political films were often supported by political parties like the SPD or German communist sympathizers since film was such a good vehicle for propaganda.

Besides its political and historical interest, this film is very interesting for its artistic merits in spite of Herr Hochbaum's slow pacing. “Brüder” was influenced by the notorious Russian cinema in concept, style and its political message for the working class masses. The documentary angle of the film ( the most important and successful film aspect for this German count ) vividly shows he terrible daily life of the common people in Germany. This is done without embellishment and vividly paints a sad portrait of a common family ( which could be any family ) and their desperation in a country that was torn by continuous civil conflict.

And now, if you'll allow me, I must temporarily take my leave because this German Count must deal with restive servants at the Schloss.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

-/-

Durante los últimos y turbulentos años de la República de Weimar, numerosos e interesantísimos filmes comunistas fueron producidos en Germania, filmes en los cuales se denunciaban las injusticias y la deplorable situación económica y social que sufrían los trabajadores teutones ( es más, durante esa misma época los sirvientes del Schloss protagonizaron un alzamiento ), filmes que eran, en numerosas ocasiones, un fiel reflejo de una sociedad decadente que se hallaba al borde del abismo.

“Brüder”, filme dirigido por Herr Werner Hochbaum ( el cual fue posteriormente un destacado director de filmes sonoros durante la década de los años 30 ) es una de esas obras en las cuales se muestra de forma cruda, la realidad diaria de las clases trabajadoras; el filme refleja, en clave de falso documental, los hechos verídicos acontecidos durante la huelga de los trabajadores portuarios de Hamburgo en el año de 1896.
En esa época dichos trabajadores recibían un sueldo mísero por su duro trabajo además de vivir bajo condiciones deplorables, por lo cual deciden finalmente ir a la huelga; el filme muestra como, durante esos reivindicativos hechos, dos hermanos se encuentran bajo muy diferentes situaciones sociales: uno como huelguista y el otro como policía.
Aunque el filme se inspira en hechos acontecidos durante el siglo XIX, pocas diferencias se pueden apreciar en relación con la situación problemática de Germania durante los años 20, por lo cual el argumento cinematográfico resulta ser idóneo y muy contemporáneo para esos años.

“Brüder” fue una coproducción entre el sindicato de los trabajadores portuarios y el SPD ( Partido Socialista Alemán ), un hecho éste nada sorprendente para las producciones cinematográficas de la época, pues durante esos años, numerosas producciones eran sufragadas por partidos políticos, como en este caso el SPD además de simpatizantes del partidos comunista germánico, una excelente excusa, en todo caso, para la propaganda política.

Además de su interés político e histórico, “Brüder” es una obra realmente interesante a pesar de la reiteración argumental de Herr Hochbaum, pues se puede apreciar en dicho filme una evidente influencia del cine ruso en su más amplio concepto artístico ( en su estilo y mensaje político para las masas obreras ), además de su aspecto documental ( el más logrado del filme para éste conde germánico ) en el cual se muestra de forma terrible la dura vida de la gente obrera alemana durante esos años, todo ello sin falsos adornos, resultando ser un fiel retrato de cualquier familia obrera y su particular desesperación, durante esos problemáticos años, por sobrevivir en un país inmerso en un continuo conflicto civil.

Y ahora si me lo permiten les tengo que dejar momentáneamente, pues este conde germánico tiene que lidiar con reivindicativos sirvientes en el Schloss.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien

Samstag, Februar 02, 2008

"Sappho" (1921) By Dimitri Buchowetzki


The engineer Georg de la Croix ( Herr Alfred Abel ) suffers a nervous breakdown due to the continuous unfaithfulness of his lover, Dame Sappho ( Dame Pola Negri ). Georg ends up in a lunatic asylum. His brother, Richard ( Herr Johannes Riemann ) wants to avenge him but instead falls in love with the beautiful Dame Sappho. When Herr Richard finds out from a previous lover of Dame Sappho that she was the cause of his brother's insanity, Richard decides to put an end to his affair with her by marrying someone else but he still must see Dame Sappho, even minutes after the wedding.

“Sappho” was directed by the highly reputed émigré Russian director Herr Dimitri Buchowetzki, who during his Russian period had a special and close connection with Dame Pola and directed her on many occasions, often in his superb costume dramas. This is characteristic of the latter: excellent set design, beautiful outdoor scenery, careful cinematography ( by Herr Arpad Viragh ) and a modern approach to the material.

Besides those excellent technical aspects, “Sappho” is a remarkable film because it emphasizes the psychological aspect of the story; the sorrows and miseries of love, a mad love that doesn’t listen to earthly reasons. It captures the lust and free love spirit of a decadent society, full of characters who don't hesitate to harm themselves to get what they want.

The love turmoil will have a “grand finale” at the end of the film in a magnificent and thrilling scene at the Opera ( Herr Buchowetzki at his best ) where our heroine ( Dame Pola at her best too ) will pay for her old and new love sins.

And now, if you'll allow me, I must temporarily take my leave because this German Count must avoid Dame Sappho’s charms in order that this Herr Graf’s Teutonic fat heiresses find out nothing about it.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien


-/-


El ingeniero Georg de la Croix ( Herr Alfred Abel ) padece de un ataque de nervios debido a las continuas infidelidades de su amada, Dame Sappho ( Dame Pola Negri ), motivo por el cual finalmente Herr Georg será ingresado en un manicomio; su hermano Richard ( Herr Johannes Riemann ) quiere vengar dicha afrenta pero finalmente el susodicho también se enamorará de la bella Dame Sappho.
Cuando Herr Richard descubre, gracias a las confidencias de un antiguo amante de Dame Sappho, que dicha señorita ha sido la causa de los infortunios mentales de su hermano, Richard decide acabar esa historia de amor, casándose con una antigua pretendienta, pero minutos antes de su boda, Herr Richard tiene la necesidad imperiosa de ver por última vez a Dame Sappho.

El filme germánico“Sappho” fue dirigido por el célebre y reputado, además de emigrante, director ruso Herr Dimitri Buchowetzki, el cual durante su época rusa tuvo ya una especial relación profesional con Dame Pola, dirigiendo a ésta en numerosas producciones suyas, siendo la protagonista de sus prestigiosos y numerosos dramas de época, característica ésta última de sus más aclamados filmes en los cuales destacan una excelente dirección artística, bellas localizaciones exteriores, además de una cuidadosa fotografía ( en esta ocasión a cargo de Herr Arpad Viragh ), sin olvidarse de una modernidad todavía muy apreciable en estos días melenudos.

Además de las excelentes cualidades técnicas de “Sappho”, dicha obra destaca por su especial preocupación por resaltar los aspectos psicológicos de la historia, esto es, las penas y tristezas del amor, amores incontrolados que no atienden a razones, capturando y exhibiendo el director la lujuria y el espíritu libertino de una sociedad decadente, repleta de personajes que no dudan en hacerse daño con tal de conseguir lo que persiguen a toda costa.

Este torbellino de pasiones amorosas tendrá un “grand finale” al remate de la obra durante una magnífica y emocionante escena que transcurre en la Ópera ( Herr Buchowetzki en su mejor momento ) en donde nuestra heroína ( Dame Pola en su mejor momento también ) pagará finalmente por sus viejos y recién adquiridos amores.

Y ahora si me lo permiten les tengo que dejar momentáneamente, pues este Conde germánico tiene que evitar los encantos de Dame Sappho, no vaya a ser que la gordas herederas teutónica de éste Herr Graf se enteren de dicho asunto.

Herr Graf Ferdinand Von Galitzien